Błąd 9: Niewłaściwe składowanie płyt gipsowo-kartonowych. Rozwiązanie: Szpachlowanie wilgotnych płyt g-k jest częstą przyczyn pękających spoin i innych kłopotów z suchą zabudową. Aby tego uniknąć należy, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, składować płyty gipsowo-kartonowe w pomieszczeniu.Szpachlowanie sufitu zasadniczo nie różni się od szpachlowania ścian i jest dosyć łatwe w wykonaniu jeżeli pracę wykonujemy zgodnie z zasadami. Jednak inaczej podejdziemy do szpachlowania sufitu tradycyjnego a inaczej do szpachlowania sufitu z płyt gipsowo-kartonowych. Szpachlowanie sufitu betonowego Przed rozpoczęciem szpachlowania sufitu tradycyjnego, betonowego należy zgromadzić odpowiednie materiały i narzędzia. Aby dobrze wykonać zadanie będziemy potrzebowali: - masę naprawczą ACRYL-PUTZ® FX23 FLEXACRYL-PUTZ® FX23 FLEXACRYL-PUTZ® FX23 FLEXZobacz więcejKup online; - gładź szpachlową ACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTZobacz więcejKup online; - grunt polimerowy uniwersalny ACRYL-PUTZ® GU 40ACRYL-PUTZ® GU 40ACRYL-PUTZ® GU40 GRUNT UNIWERSALNYZobacz więcejKup online; - pędzel i wałek malarski; - szpachelki ze stali nierdzewnej – wąska i szeroka; - wiadro; - mieszadło do rozrabiania gładzi. Krok 1. Przygotowanie sufitu do szpachlowania Przed przystąpieniem do szpachlowania sufitu betonowego należy przygotować jego powierzchnię. Powinna ona byś spójna i wolna od starych powłok malarskich. W tym celu przy pomocy szpachelki usuwamy stare powłoki lakiernicze oraz luźny tynk. Następnie cały sufit gruntujemy przy pomocy gruntu głębokopenetrującego i szybkoschnącego ACRYL-PUTZ GR43 GRUNT PRO w celu wyrównania chłonności i uzyskania spójnego podłoża. Gruntowanie wykonujemy pędzlem. Jeżeli na suficie pojawią się pęknięcia, rysy i ubytki to naprawiamy je przy pomocy masy naprawczej ACRYL-PUTZ® FX23 FLEXACRYL-PUTZ® FX23 FLEXACRYL-PUTZ® FX23 FLEXZobacz więcejKup online. Jest to produkt gotowy z dodatkiem włókna szklanego. Ze względu na wysoką i stałą elastyczność można ją stosować na pęknięcia o szerokości do 5 mm bez konieczności stosowania taśm zbrojeniowych. Jeżeli będziemy mieli do czynienia z większymi ubytkami to możemy zastosować do napraw powierzchni gładź szpachlową ACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTZobacz więcejKup online, która nie pęka nawet w grubych warstwach, do 3cm, przy pojedynczych ubytkach. Po wyschnięciu mas szpachlowych naprawiane miejsca ponownie gruntujemy. Krok 2. Szpachlowanie sufitu Przygotowaną, odpyloną powierzchnię sufitu możemy zacząć szpachlować. W tym celu rozrabiamy pożądaną ilość masy szpachlowej ACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTACRYL-PUTZ® ST10 STARTZobacz więcejKup online we wiadrze, przy pomocy mieszadła. Należy pamiętać, że przygotowanie szpachli należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami znajdującymi się na jej opakowaniu. Szpachlowanie sufitu betonowego rozpoczynamy od miejsc trudno dostępnych. Kierujemy się od otworu okiennego w głąb pomieszczenia. Należy pamiętać żeby cały czas utrzymywać narzędzia w czystości. Małą szpachelką ze stali nierdzewnej nakładamy masę szpachlową na pacę szeroką. Szeroką pacą nakładamy gładź na sufit dociskając tak, aby masa dokładnie przylegała do powierzchni. Gładź nakładamy na sufit dwukrotnie. Wysuszone powierzchnie wygładzamy papierem ściernym, gąbką szlifierską lub siatką o gradacji 100/150. Aby przygotować sufit do malowania i tapetowania odpylamy i gruntujemy go preparatem ACRYL-PUTZ GR43 GRUNT PRO. Gruntowanie przeprowadzamy wałkiem malarskim. Szpachlowanie sufitu z płyt GK Szpachlowanie sufitu podwieszanego, wykonanego z płyt GK ogranicza się do spoinowania płyt oraz zaszpachlowania otworów po wkrętach. Do szpachlowania sufitu z płyt GK będziemy potrzebowali: - masę szpachlową ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ® MS30 MASA SZPACHLOWA DO SPOINOWANIA PŁYT G-KZobacz więcejKup online; - gładź szpachlową ACRYL-PUTZ® FS20 FINISZACRYL-PUTZ® FS20 FINISZACRYL-PUTZ® FS20 FINISZZobacz więcejKup online; - grunt głębokopenetrujący i szybkoschnący ACRYL-PUTZ GR43 GRUNT PRO - pędzel i wałek malarski; - szpachelki ze stali nierdzewnej – wąska i szeroka; - wiadro; - mieszadło do rozrabiania gładzi; - paca do szlifowania, papier ścierny i kostka ścierna. Krok 1. Przygotowanie powierzchni Przygotowanie powierzchni płyt GK do szpachlowania polega na zagruntowaniu płyt na łączeniach. Do tego celu używamy gruntu ACRYL-PUTZ GR43 GRUNT PRO. Nakładamy go przy pomocy pędzla. Krok 2. Spoinowanie płyt GK Szpachlowanie sufitu z płyt GK rozpoczynamy od wykonania spoin pomiędzy płytami GK i zaszpachlowania otworów po wkrętach. W tym celu rozrabiamy pożądaną ilość masy szpachlowej ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ® MS30 MASA SZPACHLOWA DO SPOINOWANIA PŁYT G-KZobacz więcejKup online zgodnie z instrukcją umieszczoną na opakowaniu. Masa ta, dzięki swoim właściwościom może być używana do wykonywania połączeń płyt GK bez taśmy zbrojącej. Spoinowanie takie wykonujemy w trzech etapach: - warstwa pierwsza - wypełnić spoinę i po około 50 min zbieramy nadmiar masy; - warstwa druga - szeroką pacą wypełniamy obszar spoiny tak by uzyskać równą i gładką płaszczyznę; - po wyschnięciu, w razie potrzeby nakładamy trzecią warstwę jeszcze szerszą szpachelką. Ewentualne nierówności należy wyrównać poprzez szlifowanie. Masą szpachlową ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ®MS30ACRYL-PUTZ® MS30 MASA SZPACHLOWA DO SPOINOWANIA PŁYT G-KZobacz więcejKup online wypełniamy również otwory po wkrętach. Po obróbce i zagruntowaniu opisywana masa szpachlowa charakteryzuje się dużą gładkością i jest gotowa do malowania lub tapetowania.
W reprezentacyjnych pomieszczeniach domu często decydujemy się na niestandardowe wykończenie ścian nadające wnętrzu indywidualnego charakteru. Oprócz doboru barw możemy również pokusić się o utworzenie na nich określonego wzoru imitującego, np. naturalny marmur, uzyskanie lustrzanego połysku, udekorowanie ścian i sufitu poliuretanową bądź gipsową sztukaterią. Uzyskanie pożądanego efektu wymaga z reguły zatrudnienia doświadczonych profesjonalistów, ale prostszych zadań, np. nałożenia gładzi można podjąć się również samodzielnie. Z artykułu dowiesz się: Jak przygotować podłoże pod gładź i tynk dekoracyjny? Jakie są rodzaje gładzi tynkarskich i gdzie się je stosuje? Jak wykonuje się dekoracyjne stiuki? Jak wykonuje się klasyczną sztablaturę? Jak wykonuje się ozdobne sztukaterie? Wymagane podłoże pod gładzie i tynki dekoracyjne Gładzie i tynki dekoracyjne nakładane są na wstępnie otynkowane - dowolnym rodzajem tynku - podłoże lub pokrycia z płyt gipsowo-kartonowych ze zbrojonymi i zaszpachlowanymi złączami. W zależności od rodzaju ostatecznego wykończenia podłoże musi charakteryzować się odpowiednią gładkością powierzchni. Najwyższe wymagania stawiane są w przypadku nakładania stiuków cienkowarstwowych - nierówności nie mogą być większe niż 1 mm i w liczbie do 2 po przyłożeniu łaty długości 2 m. W praktyce pod stiuki nadają się powierzchnie uprzednio pokryte tynkiem i gładzią lub starannie ułożone płyty gipsowo-kartonowe. Gładzie gipsowe nakłada się na równe tynki, w których odchylenia od płaszczyzny nie przekraczają 5 mm. Przy większych nierównościach przeprowadza się wstępne wyrównanie, np. gipsową masą szpachlową, a następnie na całą powierzchnię naciągamy gładź wykańczającą. W przypadku, gdy gładź chcemy nałożyć na malowaną ścianę, musimy sprawdzić, czy farba mocno trzyma się podłoża. Nakładanie gładzi. Fot. Baumit. Spękania i złuszczenia dyskwalifikują taką ścianę do nałożenia gładzi i konieczne będzie dokładne usunięcie starej farby. Przy niewidocznych uszkodzeniach, w celu określenia przydatności podłoża, pod powłoką wygładzającą przeprowadzamy - najlepiej w kilku miejscach - test polegający na nałożeniu gładzi (po uprzednim zagruntowaniu) na małej powierzchni. Po jej stwardnieniu spróbujemy ją usunąć szpachelką. Jeśli mocno trzyma się podłoża możemy pozostawić starą powłokę, którą przed nałożeniem powłoki wygładzającej trzeba przetrzeć gruboziarnistym papierem ściernym, dokładnie odkurzyć i zagruntować. W przypadku ścian malowanych farbami emulsyjnymi lepiej nakładać gładź akrylową. Podobne wymagania co do stanu podłoża stawiane są, w przypadku nakładania tradycyjnej sztablatury. Jako standardowe podłoże przyjmuje się tynk III kategorii, a grubość nakładanej warstwy wynosi 2-3 mm. Z kolei sztukaterie jako miejscowe lub liniowe elementy dekoracyjne nie stawiają specjalnych wymagań co do podłoża, musi ono jednak zapewniać dostateczną przyczepność zarówno na styku ściana-tynk i tynk-sztukateria gwarantującą bezpieczne zamocowanie niekiedy dość ciężkich ozdób. Gładzie tynkarskie Idealnie gładką powierzchnie ściany można uzyskać, nakładając na dowolny tynk dodatkową cienką warstwę tzw. gładzi tynkarskiej. Materiały te zawierają - oprócz gipsu - szereg dodatków zwiększających przyczepność i wytrzymałość, ułatwiających szlifowanie, wyrównujących barwę, regulujących szybkość wiązania. W handlu dostępne są trzy zasadnicze rodzaje gładzi do wyrównywania ścian: gipsowe, anhydrytowe polimerowe. Każdy z nich charakteryzuje się nieco innymi własnościami użytkowymi, a zakres zastosowania określa instrukcja umieszczona na opakowaniu. Przygotowanie gładzi w postaci suchej powinno przebiegać według zaleceń wskazanych przez producenta, niemniej poniższe zasady dotyczą wszystkich materiałów gipsowych: materiał gipsowy należy zawsze wsypywać do wody, a nie odwrotnie, ilość wody powinna zapewniać uzyskanie pożądanej konsystencji bez konieczności jej dolewania, do mieszania należy używać mieszadeł wolnoobrotowych, aby nie powodować napowietrzenia zaprawy, co skutkuje uzyskaniem porowatej powierzchni nakładanej warstwy, po każdym zużyciu przygotowanej porcji należy dokładnie umyć naczynia i narzędzia, gdyż resztki twardniejącego gipsu skracają czas wiązania następnej porcji. Wygodne do nakładania są gotowe gładzie polimerowe - wysychają one wolniej, ale lepiej przylegają do podłoża. Gładzie rozprowadza się szeroką pacą, warstewką grubości nie większej niż 2 mm. Warstwa gładzi polimerowej nie powinna być grubsza niż 2 mm. Fot. Piotrowice II. Z reguły ściany po wstępnym wygładzeniu wymagają przeszlifowania i ponownego naciągnięcia warstewki wygładzającej. Ręczne szlifowanie z użyciem papieru ściernego bądź siatki powoduje uciążliwe zapylenie, ale prace można usprawnić wykorzystując tzw. żyrafę - szlifierkę elektryczną na długim wysięgniku podłączoną do odkurzacza odsysającego pył. Produkowane są także gładzie do wyrównywania na mokro, co eliminuje konieczność ich szlifowania, a ostateczne wygładzenie uzyskuje się po nawilżeniu wstępnie stwardniałej powierzchni przy pomocy pacy. Nakładanie takiej gładzi wymaga jednak pewnej wprawy i doświadczenia w uzyskania odpowiedniego zwilżenia podłoża i uchwycenia stopnia związania umożliwiającego bezpieczne i efektywne zacieranie powierzchni. Bezpyłowa gładź szpachlowa do obróbki na mokro. Fot. Cekol. Nałożenie gładzi gipsowej pozwala uzyskać bardzo gładką powierzchnię najczęściej przygotowującą do malowania. Jednak przy standardowym oświetleniu trudno ocenić jakość utworzonej powłoki i często dopiero jej pomalowanie uwypukla wszelkie niedoskonałości. Uniknięcie kłopotliwych wad powierzchni ułatwia zapewnienie odpowiedniego oświetlenia podczas gładzenia - światło o dużym natężeniu powinno być skierowane wzdłuż powierzchni ścian, zwłaszcza, gdy planowane jest zamontowanie intensywnego oświetlenia, np. montowanym w kinkietach lub na suficie. Dekoracyjne stiuki Popularnym sposobem wykańczania ścian stają się też stiuki - cienkowarstwowe powłoki z gęstej masy na bazie akrylu lub wapna. Nanoszone są na równe podłoże pacą stalową w trzech warstwach, tworząc idealnie gładką, błyszczącą powierzchnię o jednobarwnej bądź cieniowanej kolorystyce. Decydujący wpływ na końcowy efekt ma jakość podłoża, gdyż wszelkie nierówności mogą uniemożliwić wygładzenie powierzchni, czy nawet przyczyniać się do uszkodzeń przez ostre krawędzie pacy. Wnętrze wykończone stiukiem perłowym Magnat Style. Fot. Magnat. Dekoracyjny efekt betonu w przedpokoju. Fot. Magnat. Podłoże z reguły wymaga zagruntowania rekomendowanym prze producenta stiuku preparatem. Sam proces wielowarstwowego nakładania pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów zdobniczych np. poprzez cieniowanie, melanż kolorystyczny czy ozdobne aplikacje. Wykonanie szczególnie dekoracyjnych stiuków wymaga dużego doświadczenia jak i zdolności artystycznych, choć również samodzielnie można wykonać ciekawe zdobienia. Surowe stiuki są mało odporne na zabrudzenia dlatego pokrywane są dodatkowo warstwą polerowanego wosku, który jednocześnie nadaje lustrzany połysk i chroni przed trwałym zanieczyszczeniem. Klasyczna sztablatura Jest formą gładzi gipsowej wykonanej z użyciem tradycyjnych składników gipsu i wapna i w pewnym stopniu upodabnia podłoże do pokrytego stiukiem. Zależnie od techniki nakładania tworzymy podłoże jednobarwne lub np. z żyłkowaniem upodabniającym pokrycie do naturalnego marmuru. Efekt wybłyszczenia powierzchni uzyskuje się poprzez końcowe cyklinowanie i zatarcie pacą zaczynu gipsowego z wodą wapienną, aż do uzyskania idealnie gładkiej i błyszczącej powłoki. Ozdobne sztukaterie Dodatkowe zdobienia ścian czy sufitu w postaci „rzeźbionych” plafonów, rozet, obramowań, pilastrów czy gzymsów sufitowych mogą być wykonane z lekkich materiałów (styropianu lub poliuretanu) albo tradycyjnie z gipsu. Ma to istotny wpływ na sposób montowania, zwłaszcza dużych dekoracji na suficie. Lekkie dekoracje z reguły wystarczy przykleić do podłoża klejem szybkowiążącym z ewentualnym czasowym dociskiem, np. regulowaną podporą. Sztukateria we wnętrzu. Fot. Prof-Bud. W przypadku sztukaterii gipsowych mocowanie odbywa się za pomocą kleju/gipsu jak i mechanicznie przez przykręcenie. Technikę zamocowania trzeba zawsze dobrać do wielkości i ciężaru ozdoby (ilość i średnicę kołków mocujących, ich rozmieszczenie), a otwory po wkrętach wymagają zaszpachlowania. Autor: Cezary JankowskiZdjęcie otwierające: Piotrowice IIZdjęcia w tekście: Baumit, Piotrowice II, Cekol, Magnat, Prof-Bud
Wśród prac remontowo- budowlanych najczęściej wymienia się remonty mieszkań. Czasami podejmujemy się tego zadania samodzielnie, innym razem wynajmujemy profesjonalną ekipę. W pierwszym przypadku nie wystarczy mieć odpowiedniej wiedzy. Niezbędne są narzędzia i akcesoria. Na szczęście producenci chemii budowlanej oferują ich szeroki wybór. Co nam się przyda do remontu? Oprócz klasycznych gładzi gipsowych można stosować między innymi gładzie cementowe, polimerowe oraz wapienne. Czy wszystkie sprawdzą się do wygładzania sufitu? Jeszcze do niedawna najczęściej stosowane były gotowe gładzie gipsowe. Jednak ich późniejszą alternatywą stały się tynki cementowo-wapienne, które cechują się ziarnistą strukturą. Są jednak nietrwałe w porównaniu do innych materiałów. W czasie eksploatacji ulegają zarysowaniom, wgnieceniom i pęknięciom. Do ich usuwania niezbędne są gładzie. Charakterystyka gładzi gipsowej gotowej Gładź szpachlowa gipsowa produkowana jest z drobno zmielonego gipsu pochodzenia naturalnego lub syntetycznego. Naturalna cechuje się doskonałą wytrzymałością, a przy tym wyraźną bielą. Syntetyczna natomiast wykazuje większą odporność na działanie mechaniczne. Jeśli chodzi o gładzie gipsowe producent nie zaleca ich stosowania we wnętrzach z dużą wilgotnością powietrza. Mają dużą chłonność, co powoduje że szybciej ulegają uszkodzeniom. Przy tym gips może korodować. Nie zaleca się również pokrywania nim stali. Aby uzyskać dobry efekt wizualny, powinno się ją dokładnie zeszlifować. Niestety w trakcie prac powstaje dużo pyłu. Dostępne są jednak gładzie, których nie trzeba szlifować. Wymagają jednak większego doświadczenia. Powinny być nakładane warstwami i dokładnie wygładzone. Dostępne są również gipsowe gładzie białe, które produkowane są z gipsu alabastrowego. Właśnie z tego wzięła się ich nazwa i kolor. Dzięki swojemu białemu kolorowi zmniejszają zużycie białej farby. Gładzie gipsowe umieszczane są w workach o odpowiedniej pojemności. Aby uzyskać masę, należy wymieszać ją z wodą. Niektóre z nich można wygładzać na mokro, co poprawia wydajność pracy. Charakterystyka gładzi szpachlowej wapiennej Gładź wapienna ma w swoim składzie wapno. Ze względu na jego zawartość, warstwa gładzi nie może być grubsza niż 5 mm. Można ją nakładać ręcznie lub maszynowo. Jakie są jej cechy charakterystyczne? Przede wszystkim jest koloru białego i posiada właściwości paroprzepuszczalne. W ten sposób poprawia komfort przebywania w budynku, pozytywnie wpływając na mikroklimat. W prosty sposób można ją przygotować i nie wymaga szlifowania. Doskonale sprawdza się do wygładzania. Dobrze łączy się z gruntem, ale jest jednocześnie odporna na działanie pleśni i wilgoci. Przeznaczona jest także do wygładzania na mokro. Gdzie sprawdza się najlepiej? Przede wszystkim na tynkach wapiennych. Po drugie na tynkach cementowo-wapiennych, a także na betonie. Nie zaleca się jednak aplikacji na podłoże gipsowe. Charakterystyka gładzi szpachlowo-cementowej Elementem, który łączy gładź cementową oraz cementowo-wapienną jest cement. Obie dostępne są w formie sproszkowanej. Gładź należy dokładnie wymieszać z wodą. Oba rodzaje wykazują dobrą odporność na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Nie wymagają szlifowania, co ogranicza efekt pylenia. Najbardziej powszechne są cementowe gładzie białe, które są jednocześnie najbardziej uniwersalne. Jak ją nakładać na sufit? Wszystko zależy od powierzchni sufitu, a także ewentualnych nierówności. Specjaliści podkreślają, że najbardziej doceniana jest ze względu na swoją paroprzepuszczalność. Dzięki temu zmniejsza wilgotność w pomieszczeniach, co pozwala na komfortowe przebywanie w nich. Nakładać można ją ręcznie lub za pomocą specjalnego urządzenia. Optymalna grubość pojedynczej warstwy wynosi około 1-3 mm. Zobacz ofertę: gładź francuska opinie Charakterystyka gładzi polimerowej? Gładź polimerowa również cieszy się dużą popularnością wśród klientów. Dostępna jest w formie suchej mieszanki, która wymaga połączenia z wodą. Proporcje opisane są dokładnie na opakowaniu. Alternatywnie dostępne są gotowe mieszanki, które nie wymagają mieszania z wodą, ponieważ można je aplikować bezpośrednio na sufit. Nie wymagają nawet użycia gruntu uniwersalnego. Wskazane odmiany wyróżniają się lepszą elastycznością niż gładzie gipsowe i cementowe. Dzięki temu mogą być stosowane także na podłożach o większym stopniu trudności. Cechują się także dobrą odpornością na działanie wody. Aby wyglądały estetycznie, konieczne jest jednak ich szlifowanie. Gładź można nakładać za pomocą maszyny lub ręcznie. Jedna warstwa nie powinna przekraczać 3 mm grubości. Podsumowując, chemia budowlana to oferta produktów, które sprawdzają się w pracach remontowo- budowlanych. Dostępne są między innymi: grunty malarskie, narzędzia czy gładzie. Wybierając gładź, należy uwzględnić wymagania konkretnego sufitu. Właściwości gładzi znajdują się zawsze na opakowaniu. W sklepach znajdują się zarówno gotowe mieszanki, jak i proszek do wymieszania z wodą. Szeroki wybór pozwala na dokonanie zakupu zgodnego z potrzebami konkretnego budynku.
Trzecia ostatnia część, gdzie kończę wojaże z płytami gipsowymi. Tutaj zobaczysz jak wyszlifowałem oraz pomalowałem wcześniej przyklejone i zagipsowane płyty Gładź szpachlowa stanowi jeden z najpopularniejszych elementów chemii budowlanej, a zarazem coś, co wykorzystuje się bezwzględnie zawsze przy pracach budowlanych, ale i remontowych. Jej główne zastosowanie zakłada wygładzanie powierzchni ścian zewnętrznych, wewnętrznych oraz sufitów, prowadzące do pozbycia się wszelkiego rodzaju nierówności, ale też wypełnienia ewentualnych w nich ubytków. Jak jednak ową gładź szpachlową wykorzystywać i czy da się tę czynność wykonywać samodzielnie? Samodzielnie nakładanie gładzi szpachlowa Odpowiadając na pytanie zadane powyżej trzeba powiedzieć, że gładź szpachlowa jest możliwa do samodzielnego nałożenia . Co więcej, jest to czynność na tyle mało skomplikowana, że nawet się to poleca – z tym, że warto się wcześniej zapoznać z tym, jak cały ten proces powinien wyglądać, by uzyskany w jego ramach efekt był po prostu zadowalający. Przygotowania do nakładania gładzi szpachlowej Nakładanie gładzi szpachlowej powinniśmy tak właściwie rozpocząć od właściwego do tego przygotowania – musimy kupić produkt jak najlepszej jakości, by ten spełniał nasze oczekiwania, był wystarczająco trwały i po prostu solidny. To jednak nie jedyny element przygotowań. Do tych równie istotnych należy: zabezpieczenie sprzętu w domu czy mieszkaniu – w czasie prac z gładzią szpachlową istnieje spora szansa na trwałe uszkodzenie delikatnego sprzętu znajdującego się w okolicach. Warto jest go przykryć folią ochronną, albo – w najlepszym przypadku – przenieść do innego, bezpiecznego pomieszczenia. Pamiętajmy, że zabezpieczyć powinniśmy również podłogę – zwłaszcza, jeśli tworzą ją panele. przygotowanie podłoża – również miejsce docelowe, w którym znajdzie się gładź powinno być odpowiednio przygotowane do całego procesu. Jeśli to możliwe, powinniśmy pozbyć się resztek farby, która okalała ścianę czy sufit – ta może mieć różną przyczepność, a my oczekujemy tej największej. Możemy to zrobić chociażby drucianą szczotką i szpachelką (nie obawiajmy się o uszkodzenie ściany – i tak będziemy ją uzupełniać). Ściana musi być również czysta, pozbawiona kurzu oraz wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń, które mogłyby wpłynąć na przyczepność gładzi. pokrycie preparatem gruntującym – choć to nie jest wymagane, warto to zrobić, gdyż ten znacząco zwiększa przyczepność gładzi szpachlowej, kluczową w całym tym procesie. Spełniając każdy z powyższych punktów możemy już przejść do zasadniczego procesu – jesteśmy bowiem w pełni przygotowani. My i miejsce docelowe, które chcemy wygładzić. Właściwe nakładanie Właściwe nakładanie powinniśmy rozpocząć od przygotowania zaprawy. Gładź szpachlowa zazwyczaj występuje w postaci proszku, który należy rozrobić z wodą. Powinniśmy przy tym podążać za zaleceniami producenta, przede wszystkim jeżeli chodzi o proporcje. Niedopuszczalne jest znalezienie się w niej grudek – mieszajmy ją przy użyciu wiertarki z mieszadłem do momentu uzyskania stałej konsystencji. Możemy też kupić gotową mieszankę, której nie będziemy musieli rozrabiać, a która jest zatem bezpieczniejsza, bo od razu gotowa do użycia. Pamiętajmy też, by stale mieszać całą masę – zwłaszcza, jeśli proces zajmuje nam nieco dłużej. Samo w sobie nakładanie powinniśmy rozpocząć od takich miejsc, które są dla nas trudno dostępne – to one mogą nam przysporzyć najwięcej problemów i wpłynąć nie tylko na tempo, ale i na inne aspekty dalszego procesu. Najbardziej poleca się rozpoczęcie od sufitu, który zazwyczaj jest najbardziej problematyczny. Dobrze jest też mieć w tym wszystkim jakiś plan – na przykład rozpocząć nakładanie gładzi od okien, idąc w głąb pomieszczenia. W przypadku ścian, zazwyczaj rozpoczyna się od dołu (a zatem od podłogi), kierując się ku górze. Wszystkie czynności związane z nakładaniem gładzi powinniśmy wykonywać przy pomocy specjalnej pacy wykonanej ze stali nierdzewnej (zazwyczaj nie nadaje się ona do ponownego użycia po jednorazowym jej zastosowaniu – miejmy to na uwadze, mając w perspektywie remont większej ilości pomieszczeń). W czasie nakładania dbajmy o to, aby masa stale miała odpowiednią konsystencję – nakładamy też jej odpowiednią ilość – jedna warstwa nie powinna mieć więcej, niż 3 mm grubości, co sprawi, że nie będzie spływała ze ścian, ale też finalnie nie zmniejszy znacząco powierzchni naszego pomieszczenia (pamiętajmy, że dodatkowa warstwa na wszystkich ścianach i suficie potrafi to zrobić – dlatego ważne jest zadbanie o to, by była jak najcieńsza). Często konieczne jest nałożenie drugiej warstwy (na przykład jeśli pierwsza nie pokryła wszystkich nierówności) – zróbmy to dopiero wtedy, gdy pierwsza zdąży zaschnąć. Podsumowanie Jak widać po powyższym, gładź szpachlowa nie jest ciężka do nałożenia i można to zrobić całkowicie samodzielnie. Aby jednak zrobić to w sposób solidny, dokładny i skrupulatny, musimy znać podstawy. Pamiętajmy również, że bardzo ważnym elementem całego procesu jest szlifowanie (już po nałożeniu gładzi), pozwalające na wygładzenie powierzchni i zniwelowanie wszelkiego rodzaju nierówności, które mogły się pojawić w jego trakcie. Przewidzianą do zużycia ilość suchej masy szpachlowej należy ciągle mieszając wsypać do pojemnika z wodą w proporcjach podanych na opakowaniu. Zawartość pojemnika trzeba starannie wymieszać, najlepiej przy pomocy mieszadła wolnoobrotowego, aż do uzyskania jednorodnej, łatwej do nakładania masy bez grudek. Gotową masę po Dowolne powierzchnie a w tym ściany i sufit mogą być nierówne, posiadać dziury oraz liczne ubytki. Aby dobrze je wyrównać oraz pozbyć się ich ubytków – warto poznać proste zasady, w jaki sposób wykonać to wszystko krok po kroku. W zależności od tego jakie problemy występują na powierzchni – należy dopasować swoje kolejne działania zgodnie z tym artykułem. Na początku jeśli są widoczne duże ubytki i dziury w ścianie lub suficie – konieczne jest ich zaszpachlowanie. Gdy są to sporych rozmiarów ubytki o rozległości i głębokości ponad 1 cm – można je naprawić gipsem lub betonem. Gips jest dobry do średnich ubytków, do bardzo dużych polecam beton. Małe ubytki można zamaskować gładzią szpachlową lub pozostawić do samoczynnego naprawianie podczas dalszego etapu – gładzenia ścian gładzią szpachlową. Ubytki w ścianie powinno się pociągnąć dowolnym preparatem gruntującym i odczekać aż wyschnie. Dopiero wtedy powinno się je zaszpachlować, wybraną przez siebie masą (gipsem, betonem, lub gładzią). Jeśli ściana już nie ma ubytków lub są one znikome – można przejść do następnych czynności jej równania. Równanie sufitu czy ścian polegać będzie na stworzeniu gładkiej i równej powierzchni całego podłoża. Całość powierzchni (ściany i sufit jeśli są robione łącznie) należy pokryć płynem gruntującym. Emulsja gruntująca może być dowolna – najlepiej sprawdzi się uniwersalna. Ona pomoże wzmocnić podłoże, zmniejszać jego chłonność oraz zwiększy przyczepność. To bardzo ułatwia pracę i zapewnia długotrwały efekt. Preparat gruntując nanosi się na powierzchnie najlepiej za pomocą wałka – w trudno dostępnych miejscach można to zrobić pędzlem. Robi się to tak samo jak malowania – emulsja jest przezroczysta, ale będzie widoczne miejsce gdzie pokryto nią powierzchnie. Następnie należy odczekać aż całość dokładnie wyschnie. Po wyschnięciu gruntu można przejść do gładzenia powierzchni sufitu i ścian. Warto wybrać gładź szpachlową uniwersalną – dobrze się sprawdzają także te gotowe, już rozrobione w wiadrach. W innym wypadku będziemy musieli rozrabiać ją samodzielnie, co też nie jest problemem. Jeśli powierzchnie są ogólnie równe – będzie wystarczająco położyć minimalną grubość gładzi. Gdy powierzchnie są porowate, mają ubytki trzeba zastosować większą warstwę gładzi szpachlowej. Gładź szpachlową można nakładać wałkiem (specjalnym wałkiem do nakładania gładzi) lub pacą. Metoda nakładania oraz narzędzie do jej rozprowadzania i równania są do własnego wyboru. O tym napisałem osobny artykuł na tym serwisie. Polecam wałek do nakładania oraz pace lub inną długą blachę do równania. Warto także wybierać gładź szpachlową z możliwością zacierania jej na morko – aby całość w późniejszym etapie wykonać bezpyłowo. Gdy nałożymy gładź na ściany – ważne aby robić to po kilka metrów. Chodzi o nakładanie, zacieranie i równania i ponownie nakładanie kolejnych metrów. Inaczej by się nie zdążyło jej rozprowadzić przed stwardnieniem – szybko się ona ścina. Gładź nie musi być kładziona idealnie równo jak szyba – jej równanie jest w następnym kroku. Gdy ona wyschnie należy zastosować narzędzie do jej szlifowania lub zacierania na mokro. O tym także jest osobny rozległy temat. Do szlifowania najlepsze są siatki w uchwytach oraz gąbki. Do zacierania na mokro można użyć pacy lub innego równego narzędzia. Gładź się tak długo zaciera (szlifuje lub zaciera na mokro) aż jej powierzchnia stanie się równa. Następnym krokiem jest odpylenie ściany jeśli była tarta. Lub odczekanie, aż cała wyschnie jeśli robione było to na mokro. Kolejny krok to ponownie zagruntowanie wszystkich powierzchni roboczych płynem gruntującym. Gdy płyn gruntujący wyschnie – należ zacząć malować ścianę lub sufit. Jeśli robi się wszystko – naraz to malowanie powinno się zaczynać się od sufitu. Zakładam że powierzchnia będzie malowana, z racji – że pod tapetami nie widać defektów ściany i praca z jej równaniem nie miała by większej potrzeby. Malowanie ściany najlepiej wykonać wałkami. W zasadzie to wszystko. To nie jest skomplikowane ale wymaga trochę pracy – ważne, aby to wszystko robić w opisanej kolejności. Zapraszam do kolejnych tematów w serwisie oraz komentarzy.